Het voor een ijsclub kenmerkende winterseizoen werd beheerst door de Corona- alias Covid 19-pandemie en de beperkingen die golden om verdere verspreiding ervan tegen te gaan. DZS droeg zijn steentje bij door  gebruik van het clubhuis te ontmoedigen en tuinders op te roepen zich aan de overheidsvoorschriften te houden en thuis te blijven bij elk vermoeden van besmetting. De jaarlijkse tuindersavond in oktober en het schaatsuitje eind december konden daardoor niet doorgaan, en dat gold ook voor de skeelerclinics rond Koningsdag. Ook de 9dorpenfietstoertocht door de Krimpenerwaard, waarin DZS een start-, steun-, stempel- en eindpunt is, kon opnieuw niet doorgaan.

Omdat het weghalen, afbreken en uiteindelijk weer opbouwen en terugplaatsen van de drijvende brug karweien zijn waarbij de leden van de brugploeg soms, ter vermijding van beknelde vingers etc., dichter bij elkaar komen dan het anti coronabeleid toestond, was besloten daar dit jaar mee te wachten tot er een reële kans op schaatsbaar ijs zou zijn, en niet de standaard novemberverplaatsing aan te houden. 
Dit eiste natuurlijk scherp in de gaten houden van de meteo en bij wijze van spreken gekleed slapen van de brugploeg. Van vele kanten kwam de vraag wanneer de brug er nou uit zou gaan, vaak vergezeld van het aanbod daarmee te helpen. Op 5 februari was het dan zover: de brug ging eruit. Intussen had het bestuur een tijdslot-reserveringssysteem aangeschaft, vrijwilligers geworven voor toezicht en begeleiding en het hele plan, met tijden, looproutes en hiërarchie, ingeleverd bij de gemeente. Kortom, met de veiligheid zat het wel goed. Helaas ging het twee dagen voor de dag dat de ijsmeesters verwachtten dat het ijs sterk genoeg zou zijn sneeuwen, waardoor de hele baan onder een egaal laagje sneeuw kwam te liggen. Bij de volgende inspectie, twee dagen vóór de dooi weer zou inzetten, zakte een van de ijsmeters tot zijn middel in een onzichtbaar wak. Bij nader onderzoek bleken er daarvan zoveel meer onder het egale laagje sneeuw te zitten dat opsporen en repareren ondoenlijk zouden zijn. Op vrijdag 12 februari moesten we besluiten dat de baan niet open zou kunnen vóór het na het weekend weer zou gaan dooien. Er kwam dit seizoen geen herkansing meer.

De algemene ledenvergadering moest langs elektronische weg worden gehouden. De gelegenheid om nu eens deel te nemen zonder huis en haard te hoeven verlaten werd slechts door weinig leden benut.

De Corona-pandemie lijkt de belangstelling voor onze tuinen flink te hebben vergroot. De wachtlijst is nog niet kleiner geworden. Over het in september 2020 gestarte onderzoek naar loodsporen in de tuingrond ontvingen wij in de zomer een rapport, op basis waarvan wij twee tuinen een andere bestemming hebben gegeven. Op de tuindersavond op 4 oktober, kort na afloop van het verslagjaar, is dit rapport besproken, waarbij een van de leden, zelf professioneel ervaren en deskundig in de tuinbouw, door een heldere toelichting mogelijke ongerustheid wist weg te nemen. Inmiddels had het bestuur al een buitenkraan laten installeren, waarmee tuinders het grootste risico, namelijk dat van vieze handen, konden minimaliseren.

Vanaf de Canarische eilanden hield Colin Steenbergen de website bij, in februari met wekelijkse communiqués.

Ook Colin was natuurlijk uitgenodigd voor de traditionele vrijwilligersbarbecue, waar op 18 september de vrijwilligers letterlijk in het zonnetje werden gezet: het was prachtig weer. Er hadden zich 25 deelnemers opgegeven voor deze gelegenheid, die wij Coronaproof hadden georganiseerd: iedereen die gevaccineerd (of kort tevoren getest) was zou een rode sjerp krijgen. Op de barbecue bleek niemand zonder sjerp te hoeven lopen.

Per eind van het verslagjaar hadden we 893 leden, volwassenen en kinderen, er waren 51 officiële opzeggingen, maar ook een aantal nieuwe aanmeldingen, met name in de periode dat de ijskoorts toenam. Het e-mailadressenbestand groeit nog steeds – helaas bleek een aantal mailadressen niet meer in gebruik te zijn en het aantal bruikbare mailadressen daardoor nog niet groot genoeg om tot geheel elektronisch communiceren over te gaan. Wederom steeg het percentage contributiebetalingen via incassomachtiging.

Het bestuur bestond deze periode uit Kees van Buren, Jos van Pelt (voorzitter), Coen Scheer, Ingrid Stehouwer (penningmeester) en Wilma Wolf. Er zijn twee vacatures, met name die van secretaris, die ad interim door Ingrid is vervuld. Bestuursvergaderingen (* via internet) waren er op 12 oktober* en 14 december* 2020 en op 15 februari*, 7 juni en 13 september 2020. Vastgesteld door de ledenvergadering op 19 november 2021